سخنان روحانی در تضاد با سازوکارهای قانونی نظارت بر انتخابات

سخنان روحانی در تضاد با سازوکارهای قانونی نظارت بر انتخابات

مجری انتخابات ترکیب مجلس آینده را مشخص کرد!

حسن روحانی که باید به عنوان رئیس دولت، مجری انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی باشد، روز گذشته در اظهارنظری عجیب درباره ترکیب راه‌یافتگان به مجلس آینده اظهارنظر کرد!  
به گزارش «وطن امروز» به نقل از خبرگزاری‌ها، روحانی دیروز در نشست استانداران با اشاره به انتخابات مجلس دهم که اسفندماه امسال برگزار می‌شود، گفت: «مجلس شورای اسلامی آینده متعلق به یک حزب و جناح نخواهد بود.» وی با بیان این جمله افزود: «این نظر مقام معظم رهبری و گفته قانون اساسی ماست، مگر می‌شود جناحی بگوید که من یک خم رنگرزی پیدا کرده‌ام که می‌توانم آنجا را به هر رنگی که بخواهم درآورم؛ اینگونه نیست». این اظهارنظر عجیب حسن روحانی البته با اظهارنظرهای عجیب‌تر او درباره نظارت بر انتخابات همراه شد. به‌گونه‌ای که این مجری انتخابات، به‌گونه‌ای سخن گفت که نظارت شورای نگهبان زیر سوال می‌رود.  به گزارش مهر، او با بیان اینکه «اینجا جمهوری اسلامی ایران است و قانون اساسی در آن حاکم است»، اظهار داشت: ما جایی را در کشور نداریم که بخواهد افراد صالح و دلسوز را که می‌خواهند با استفاده از تجربیاتشان به کشور خدمت کنند حالا از هر جناحی که باشند، رد صلاحیت کند... آن جایی که باید بگوید فردی برای شرکت در انتخابات صالح است یا نه، هیأت‌های اجرایی هستند و ما هیأت اجرایی نداریم که یک جناح را تایید صلاحیت کند و یک جناح دیگر را تایید صلاحیت نکند. او تأکید کرد: شورای محترم نگهبان ناظر است نه مجری. مجری انتخابات دولت است. دولت مسؤول برگزاری انتخابات است و دستگاهی هم پیش‌بینی شده که نظارت کند تا خلاف قانون صورت نگیرد. شورای نگهبان چشم است و چشم نمی‌تواند کار دست را بکند، نظارت و اجرا نباید مخلوط شوند باید به قانون اساسی کاملاً توجه کرده و عمل کنیم. این اظهارات روحانی از این جهت می‌تواند در راستای زیر سوال بردن نظارت شورای نگهبان در انتخابات باشد که او در ادامه چنین گفت: ما فقط باید زمینه را برای برگزاری یک انتخابات سالم و باشکوه آماده کنیم. مگر مجلس اول پس از انقلاب اسلامی که در آن زمان حتی شورای نگهبان نیز وجود نداشت و همه حتی گروهک‌های مخرب در آن حضور داشتند بهترین مجلس تاریخ این کشور نبود؟ گفتنی است آیت‌الله احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان در خطبه‌های نماز جمعه این هفته تهران گفت: «گزارش‌هایی رسیده که برخی‌ به دنبال تسلیم کردن نهادهایی همچون شورای نگهبان و قوه قضائیه هستند تا بتوانند در انتخابات هر کسی را که خودشان صلاح می‌دانند تایید یا رد کنند»

راز برجام

راز برجام

چگونه می‌توان آمریکا را مأیوس کرد؟

سید عابدین نورالدینی: برجام محل تفسیرهای متفاوت است. در جریان وفادار به انقلاب و جمهوری اسلامی 2 دیدگاه نسبت به آنچه آقای جواد ظریف در وین به بار آورده، وجود دارد؛ یک گروه به درستی معتقدند مفاد برجام خطوط قرمز نظام را نقض کرده و تبعات امنیتی بسیار خطرناکی نیز بر آن مترتب است، لذا باید مجلس شورای اسلامی برجام را رد کند، چراکه تبعات بین‌المللی رد کردن برجام از سوی ایران بسیار کمتر از تبعات اجرای آن است. گروه دوم می‌گویند به خطرات و هزینه‌های برجام واقفند اما مصلحت بزرگ‌تری را می‌بینند که می‌گوید اراده‌ای برای بسامان کردن امور، بدون توافق با آمریکا وجود ندارد و در صورت زمینگیر شدن این بهانه، امور ملک بر زمین می‌ماند. در این شرایط چه باید کرد؟
پاسخ را می‌توان در طرح این سوال یافت؛ «توافق هسته‌ای برای چیست؟» دقیق‌تر بگوییم اینکه ما از توافق چه می‌خواهیم و آمریکایی‌ها در توافق چه می‌بینند؟
اکنون دیگر این یک واقعیت غیرقابل انکار است که مشکل آمریکایی‌ها با ایران هسته‌ای نیست. اگر قرار باشد کسانی از بمب هسته‌ای ایرانی بترسند، آنها  آمریکایی نیستند! آمریکایی‌ها هزاران کیلومتر از ایران دورترند. کشورشان   9826675 کیلومتر مربع مساحت دارد و 7 هزار و 650 کلاهک هسته‌ای آماده نصب روی موشک دارند! پس نگرانی آنها از 400 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد ایران که باید طی یک فرآیند پیچیده و به مدت چند ماه تبدیل به سوخت لازم برای یک کلاهک هسته‌ای شود؛ اصل مساله نیست! آنها از شب‌ادراری صهیونیست‌ها، برای فشار به ایران سوءاستفاده کردند تا پس از 37 سال، منفذ ورود به ایران را جور کنند و اکنون بر این باورند که جور شد!
هر روز که به موعد تصمیم‌گیری کنگره درباره برجام نزدیک‌تر می‌شویم، اوباما و کری توضیحات بیشتری درباره پشت‌پرده توافق مطرح می‌کنند. کمپین‌های حامی توافق هم با دعوت از تحلیلگران، دائما این خط را در آمریکا پمپاژ می‌کنند که توافق، آغاز تغییر در ایران است. اظهارات جان کری در شورای روابط خارجی آمریکا رسما این موضوع را تایید کرده است و ایضا اگر اظهارات اوباما در گفت و گو با نیویورک‌تایمز، همزمان با اعلام توافق بر سر برجام را بخوانیم، متوجه می‌شویم آمریکایی‌ها توافق را متضمن شکل‌گیری یک جریان قدرتمند سیاسی غربگرا در ایران می‌دانند که به مرور
«Regime change» را در ایران اجرا خواهد کرد. آمریکا به صورت ویژه 2 هدف را پس از توافق هسته‌ای دنبال می‌کند؛ ابتدا منطقه‌ای و سپس تحولات داخلی ایران که انتخابات‌های پیش‌رو را نقطه عطف برنامه‌های خود در ایران می‌داند. آنها البته ابایی از طرح این موضوعات و دوختن آنها به داده و ستانده‌های هسته‌ای خود در وین ندارند!
جان کری اخیرا در گفت‌وگو با رویترز رسما ارتباط قطعنامه 2231 با مهار قدرت منطقه‌ای ایران را تشریح کرد و گفت این قطعنامه به مراتب قدرتمندتر از قطعنامه 1929 علیه ایران است! او همچنین در شورای روابط خارجه آمریکا، نگرانی سال گذشته ظریف در همین شورا را تایید کرد و گفت: «اگر به توافق پشت کنیم، ظریف و روحانی به دردسر می‌افتند و معلوم نیست در انتخابات ایران چه اتفاقاتی خواهد افتاد»! آنها این 2 هدف، یعنی تغییر ساختار سیاسی از درون و مهار قدرت بیرونی را همزمان پیش می‌برند تا در نهایت، 15 سال دیگر - پایان دوره توافق-  یا شاهد تحقق اهداف سیاسی خود در ایران باشند یا در صورت عدم تحقق این تغییرات، با توجه به کاهش قدرت منطقه‌ای ایران، گزینه جنگ را با سلاح‌هایی که به گفته جان کری، به صورت اختصاصی برای ایران تدارک دیده‌اند،
امتحان کنند.
اینها اهداف اصلی آمریکا توافق هسته‌ای است. اما هدف ما از توافق هسته‌ای چیست؟ نگاه جمهوری اسلامی ایران به توافق هسته‌ای، بر پایه گرفتن بهانه فشار استوار است. نظام معتقد است با توافق هسته‌ای بهانه‌جویی تمام و حسن‌نیت ایران اثبات می‌شود و گره‌هایی که با دستان داخلی هم باز می‌شد، باز می‌شود. کاملا مشخص است هدف طرفین از توافق دقیقا در مقابل هم قرار دارد.
خب! اکنون برجام در دستان ما است و اهداف طرفین نیز مشخص است، آیا باید با توجه به اهداف خطرناک آمریکا که ماشه‌های آن هم در توافق هسته‌ای و هم در قطعنامه 2231 تعبیه شده، برجام را رد کرد؟ در این حالت آیا اطمینان خاطری نسبت به همدلی و همزبانی دولت وجود دارد؟ یا اینکه باید با توجه به مصلحت بالاتر، برجام را پذیرفت تا بهانه‌تراشی‌های داخلی و خارجی تمام شود و امور مملکت سامان گیرد؟ در این حالت پس برای اهداف پنهان آمریکایی‌‌ها در توافق هسته‌ای چه تدبیری باید اندیشید؟ به عبارتی چگونه می‌توان از مواهب توافق بهره‌مند شد و خطرات آن را خنثی کرد؟ این بهترین حالت برای جمهوری اسلامی و در واقع انقلاب اسلامی ایران است. حالتی که مفاد توافق هسته‌ای، التزام بین‌المللی برای پایان بهانه‌تراشی‌های آمریکا علیه ایران و ضمانت اجرای لغو تحریم‌ها باشد اما این توافق اهداف اصلی آمریکا را که به صورت صریح در متن برجام نیامده و البته مکانیسم دور زدن برخی از آنها در قطعنامه هم در دسترس است، محقق نکند! یعنی توافق، ما را به هدف برساند اما آمریکایی‌ها را در رسیدن به هدف اصلی، ناکام بگذارد. بنابراین کلید این ماجرا در قفل در ورود آمریکا به ایران است! نفوذ آمریکا در ایران از طریق ایجاد کلونی‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی با حمایت‌های دولتی، محقق می‌شود! انسداد این حفره‌های نفوذ، دشمن را مأیوس می‌کند! حال این یأس چه منجر به تداوم از سر ناچاری اجرای تعهدات برجام شود و چه منجر به زدن زیر میز؛ در هر 2 حالت، فشار علیه ایران به اتمام خواهد رسید. البته این ماجرا یک اما دارد و این اما بسیار تعیین‌کننده نیز خواهد بود و آن «رفتار دولت ایران» در قبال این ماجراست. دولت ایران اگر توافق هسته‌ای را برای حل موضوع معیشت می‌داند، قاعدتا در این فرمول و بستن حفره‌های نفوذ آمریکا همکاری خواهد کرد اما خدای ناکرده هرگونه مخالف‌خوانی می‌تواند به معنای اثبات تمام شائبه‌هایی باشد که نسبت به مذاکرات و اخبار پنهان آن مطرح شده است.

کلید چرخید اما برای انتخابات!

علی‌رغم انتظار مردم برای حل مشکلات عدیده معیشتی، مشکل بیکاری و... در حالی که ماه‌ها تا برگزاری انتخابات مجلس وقت باقی است، دولتمردان ورود به این عرصه را عملاً کلید زده‌اند. چندی پیش بود که یکی از منصوبین دولت اعلام کرد مجلس بعدی باید مجلس اعتدال و همسو با دولت باشد و چند مقام دولتی نیز در نشست‌های حزبی با موضوع انتخابات شرکت و حتی سخنرانی کردند. رئیس جمهور نیز روز گذشته وارد گود شد. برای شورای نگهبان تعیین تکلیف کرد و در اظهاراتی قابل تامل گفت دوره اول مجلس با نبود شورای نگهبان بهترین دوره بوده‌است!
حسن روحانی صبح روز چهارشنبه در نشست مشترک هیئت دولت و استانداران سراسر کشور گفت: ایران اسلامی در مذاکرات هسته‌ای به هیچ وجه از اصول و اهداف اصلی خود کوتاه نیامد.
وی با اشاره به اینکه «معنای مذاکره واقعی تعامل و بده بستان است»، گفت: حفظ غنی‌سازی و حق تحقیق و توسعه برای مراحل پیشرفته‌تر این دانش و برخورداری از مکانی برای این فعالیت‌ها که برای ما دارای تضمین باشد، اهداف اصلی بود که توانستیم آنها را به خوبی تثبیت کنیم.
هجمه به تیم گذشته
رئیس جمهوری با بیان این که تا این چراغ سبز به دنیا نشان داده نمی‌شد قدرت‌های بزرگ حاضر به نشستن پشت میز «مذاکره» نبودند، با زیر سوال بردن تلاش‌های دیپلماتیک سابق اظهارداشت: آنچه گاهی پیش از این انجام می‌شد صرفاً نشستن پشت میز و بیانیه خواندن بود و مذاکره‌ای انجام نمی‌شد در حالی که ما نیاز به مذاکره واقعی داشتیم.
روحانی تصریح کرد: مذاکره واقعی یعنی آنکه ما حرف طرف مذاکره را بفهمیم و حرف و منظور خودمان را نیز به او بفهمانیم و در این بین راه میانه‌ای را برای رسیدن به توافق کشف کنیم.
با درشت‌گویی نمی‌شود
رئیس جمهوری با تأکید بر اینکه توان مذاکره از ملزومات اولیه و بدیهی مذاکره است، خاطرنشان ساخت: متأسفانه برخی فکر می‌کنند با شعار و درشت‌گویی می‌شود عالم بشریت را تسلیم کرد اما مذاکره روال دیگری دارد. در مذاکره باید هر یک از طرفین مذاکره، طرف مقابل خود را به نقطه‌ای امیدوار کند و اساساً مذاکره باید بر ایجاد نقطه امید بنا شود.
روحانی ادامه داد: مذاکره یعنی این که طرف مقابل اگر احساس می‌کند که نمی‌تواند به صد در صد اهداف خود برسد - که اساساً چنین چیزی در مذاکره معنا و مفهوم هم ندارد - اما دو طرف مذاکره اهداف حداقلی را برای خود در نظر بگیرند تا فضایی برای گفتگو ایجاد شود و در این میان فرصتی برای چانه‌زنی وجود داشته باشد.
رئیس جمهوری گفت: هر مذاکره‌ای از یک نقطه عزیمتی‌ شروع می‌شود تا طرفین پس از مذاکره به یک نقطه تلاقی برسند و طبیعی است که هر یک از طرفین، این نقطه تلاقی را جایی در میدان طرف مقابل خود ترسیم کند اما در نهایت باید در میانه میدان به تفاهم برسند.
مذاکره یعنی بده بستان
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ریاست‌جمهوری، روحانی با بیان این که نمی‌خواهم شرایط سخت مرداد سال 92 مصادف با آغاز به کار دولت را تشریح کنم ، تصریح کرد: دولت تدبیر و امید رویکرد تعامل سازنده را برگزید و وارد عرصه مذاکرات هسته‌ای شد. مذاکره یک دانش، فن و هنر است و نیازمند تسلط به مبانی مذاکره و خواندن ذهن طرف مقابل است. معنای مذاکره واقعی تعامل و بده بستان است.
رئیس جمهوری با اشاره به اینکه در مذاکره تلاش بر آن است که اهداف و دستاوردهای اصلی حفظ شده و درباره آنچه در کوتاه مدت قابل جبران است مذاکره صورت گیرد، خاطرنشان ساخت: طبیعی است که طرف مذاکره ما هم از ورود به مذاکره اهدافی دارد. برخی فکر می‌کنند در مذاکره ما باید به صددرصد اهداف خود دست یابیم و طرف مقابل دستاوردش از مذاکرات صفر باشد و به ما اعتراض می‌کنند که مثلاً چرا طرف مذاکرات ما نیز به یک سری اهدافش دست یافته است.
لغو تحریم‌ها
روحانی رفع همه تحریم‌های ظالمانه در زمینه‌های مالی، بانکی، حمل و نقل و سایر عرصه‌های اقتصادی را هدف مهم دیگر دولت از ورود به عرصه مذاکره ذکر کرد و اظهارداشت: این هدف نیز به خوبی محقق شد و مقرر شده است که طرف مقابل، در آستانه آغاز اجرای توافقات صراحتاً لغو تحریم‌ها را اعلام کند و با توجه به اینکه آنها ابتدا فقط به تعلیق و سپس لغو تدریجی تحریم‌ها اصرار می‌ورزیدند، لغو کامل و یکجای تحریم‌های اقتصادی برای ما دستاورد بزرگی است.
درباره این بخش از سخنان رئیس جمهور محترم باید گفت:
۱- برجام فقط تحریمهای مربوط به برنامة هسته‌ای را در بر دارد و نه کل تحریم‌ها را.
۲- تحریم‌های هسته‌ای بخش اندکی از کل تحریم‌ها می‌باشد. مثلا در آمریکا از ۲۸ قانون مربوط به تحریم‌ها فقط ۵ قانون مربوط به موارد هسته‌ای بوده و بقیه ترکیبی است.
3- برجام موجب لغو تحریم‌ها یعنی لغو حقوقی کلیه قوانین نمی‌شود بلکه فقط فعلاً برداشته می‌شود.
4- دولت آمریکا حتی نسبت به تحریم‌های ایالات هم تعهدی نمی‌دهد و تنها آنها را تشویق (Encourage) به اجرای توفق می‌کند!
5- تحریم‌های سازمان ملل، اروپا و آمریکا بعد از راستی‌آزمائی فقط تعلیق یا برداشته (Lift) می‌شود نه لغو در هنگام امضای توافق.
6- صحبتی از لغو تحریم‌ها از ابتدا مطرح نبوده و با استفاده از کلماتی مانند توقف (Cease)، برداشتن، توقف اجرا و... با موضوع برخورد کرده‌اند.
همه راه خرداد 92 را بروند!
 رئیس جمهوری با تأکید بر اینکه رویکرد جمهوری اسلامی ایران پافشاری بر حل و فصل همه معضلات جهان از طریق مذاکره و گفت‌وگوست، اظهار داشت: نباید فکر کنیم پس از حصول توافق می‌توانیم هر طور که بخواهیم حرف بزنیم و عمل کنیم و دیگران در برابر این تغییر رفتار ما واکنشی نخواهند داشت! باید همان مسیر سازنده را به درستی به پیش ببریم، همان راهی را که مردم در خرداد 92 به آن اقبال کردند و عامل این توفیق بود که اگر آن راه را ادامه ندهیم چه بسا توافق نیز پایدار نباشد.
 با رفع تحریم‌ها مشکلات یک روزه حل نمی‌شود
رئیس جمهوری با اشاره به اینکه البته مردم ما به خوبی توجه دارند که با رفع تحریم‌ها همه مشکلات یک روزه سامان نمی‌یابد، خاطرنشان ساخت: این نکته مهمی است اما از آن مهمتر امیدی است که در جامعه ایجاد شده و مردم می‌بینند که نظام مقتدری دارند که بزرگترین معضل سیاسی بین‌المللی را با انگشت تدبیر خود حل و فصل می‌کند و برای موفقیت در آینده باید این امید، تدبیر، اعتماد و تلاش متقابل بین مردم و دولت و حاکمیت، تداوم یابد.
روحانی با اشاره به بهانه‌جویی‌های برخی بدخواهان که همواره می‌گفتند توافق در مسئله هسته‌ای ممکن نیست، گفت: همین افراد امروز که توافق حاصل شده می‌گویند کسی حاضر نیست به ایران آمده و سرمایه و تکنولوژی با خود بیاورد اما مطمئنم که سرمایه و تکنولوژی خیلی زودتر از آنچه در مخیله این بدخواهان است، مسیر خود را برای ورود به این کشور پیدا می‌کند و البته ما باید اراده خودمان را برای تعامل با جهان همچون گذشته به خوبی حفظ کرده و به دنیا نشان دهیم.
هدف نهایی؛ اقتصاد مقاومتی
رئیس جمهوری با بیان این که هدف ما در نهایت تحقق اقتصاد مقاومتی است، تصریح کرد: قطعاً شرایط پساتحریم برای تحقق اقتصاد مقاومتی بهتر از قبل است و در کنار این شرایط جدید باید فضای مناسب اجتماعی و سیاسی را نیز فراهم کنیم.
بهترین مجلس بدون شورای نگهبان!
روحانی در توضیح الزامات فضای مناسب اجتماعی و سیاسی برای پیشرفت سریع کشور تأکید کرد: هیچ حزب، جناح و گروه قانونی در کشور نباید احساس یأس کنند.
رئیس جمهوری با بیان این که مجلس شورای اسلامی آینده متعلق به یک حزب و جناح نخواهد بود، افزود: این نظر مقام معظم رهبری و گفته قانون اساسی ماست و مگر می‌شود جناحی بگوید که من یک خم رنگرزی پیدا کرده‌ام که می‌توانم آنجا را به هر رنگی که بخواهم درآورم؛ اینگونه نیست.
روحانی با بیان این که «اینجا جمهوری اسلامی ایران است و قانون اساسی در آن حاکم است»، اظهار داشت: ما جایی را در کشور نداریم که بخواهد افراد صالح و دلسوز را که می‌خواهند با استفاده از تجربیاتشان به کشور خدمت کنند حالا از هر جناحی که باشند رد صلاحیت کند. تمام گروه‌ها و دسته‌جات سیاسی قانونی مورد احترام هستند. همه از نظر دولت برابرند و آن جایی که باید بگوید فردی برای شرکت در انتخابات صالح است یا نه هیئت‌های اجرایی هستند و ما هیئت اجرایی نداریم که یک جناح را تأیید صلاحیت کند و یک جناح دیگر را تأیید صلاحیت نکند.
رئیس جمهوری تأکید کرد: شورای محترم نگهبان ناظر است نه مجری. مجری انتخابات دولت است. دولت مسئول برگزاری انتخابات است و دستگاهی هم پیش‌بینی شده که نظارت کند تا خلاف قانون صورت نگیرد. شورای نگهبان چشم است و چشم نمی‌تواند کار دست را بکند، نظارت و اجرا نباید مخلوط شوند باید به قانون اساسی کاملاً توجه کرده و عمل کنیم.
 روحانی با اشاره به این که امام راحل معتقد بود میزان رأی ملت است، اظهار داشت: ما فقط باید زمینه را برای برگزاری یک انتخابات سالم و باشکوه آماده کنیم. مگر مجلس اول پس از انقلاب اسلامی که در آن زمان حتی شورای نگهبان نیز وجود نداشت و همه حتی گروهک‌های مخرب در آن حضور داشتند بهترین مجلس تاریخ این کشور نبود؟ ملت ایران ملتی بالغ، باتجربه و بزرگ است که به خوبی برای آینده خود تصمیم می‌گیرد.
درباره این بخش از اظهارات جناب روحانی باید گفت:
1- درباره نقش و جایگاه شورای نگهبان در برگزاری انتخابات باید گفت بر اساس اصل 99 قانون اساسی اعلام نظر درباره صلاحیت نامزدها برعهده این نهاد است و این نظارت نیز از نوع استصوابی است. وظیفه نظارتی هیئت‌های اجرایی نیز در طول وظیفه شورای نگهبان و زیرمجموعه آن است.
2- دولت و هیچ نهاد دیگری نمی‌تواند خود را مفسر قانون اساسی بداند چرا که این وظیفه براساس اصل 98 قانون اساسی برعهده شورای نگهبان است.
3- برخلاف اظهارات رئیس جمهور درباره دوره اول مجلس شورای اسلامی، این دوره نیز بدون نظارت تشکیل نشده بود. اگر چه در آن زمان هنوز نهاد شورای نگهبان شکل نگرفته بود اما اعضای شورای انقلاب که منصوبین حضرت امام(ره) بودند بر چگونگی و روند انتخابات برگزاری آن نظارت داشتند

هاشمی به اختلاس اصلا حساس نیست یا ...

هاشمی به اختلاس اصلا حساس نیست یا ...


وقتی اختلاس 500 میلیونی در ساخت یک سد مهم نباشد، در این صورت می‌توان گفت مهدی هاشمی هم بی‌گناه و مظلوم است.
رجانیوز ضمن مرور برخی مواضع اقتصادی هاشمی نوشت: دفاع حداکثری هاشمی رفسنجانی از پسرش قبل از ورود به زندان، ثابت کرد که این شخص خود هاشمی رفسنجانی است که اصرار دارد هیچ مرزبندی با مفاسد پسرش نداشته باشد و تمام قد از یک مجرم امنیتی و اقتصادی دفاع کند.
هاشمی می‌توانست با اعلام برائت از مفاسد گسترده و متعدد فرزندش، هزینه آنها را به پای خود ننویسد و مانند بسیاری دیگر از بزرگان انقلاب مسیر خود را از انحرافات آشکار فرزندش جدا سازد اما وی با دفاع از مهدی نشان داد که اتفاقا عامل اصلی رشد و تربیت چنین فرزندی عملکرد خودش بوده است! چنانکه اگر قرار باشد نسبت به اوج گرفتن اشرافیت و مفاسد اقتصادی در سالهای بعد از جنگ ریشه‌یابی کنیم، متوجه می‌شویم که بیشترین هشدارها دراین‌باره را رهبر انقلاب در سالهای سازندگی بیان کرده و از مسئولان وقت به کرات خواسته‌اند تا نگذارند اشرافی‌گری، حیف و میل بیت‌المال، مفاسد اقتصادی و... در میان مسئولان و ارکان حاکمیت رواج یابد:
«عده‌ای سازندگی را با مادیگرایی، اشتباه گرفته‌اند... امروز یک عده به نام سازندگی خودشان را غرق در پول و دنیا و ماده‌پرستی می‌کنند. آیا این سازندگی است؟» (24 تیر 1371)
اما جالب اینکه دقیقا در همان برهه هاشمی رفسنجانی طی مصاحبه‌ای صراحتا گفتمان فکری خود و یارانش را به اسم سازندگی، اینطور تبیین می‌کند: «این‌قدر بحث از اختلاس و دزدی نکنید و روحیه مردم را خراب نکنید. وقتی که ما یک سدی را می‌سازیم و مثلا ده میلیارد خرج می‌کنیم، ممکن است از قبل آن، پانصد میلیون هم اختلاس شود. اما این سد برای کشور می‌ماند و هیچ‌کس نمی‌تواند از این سد اختلاس یا دزدی کند.» (کتاب بی‌پرده با هاشمی، مصاحبه قدرت‌الله رحمانی با هاشمی. ص184)
رجانیوز می‌افزاید: این جملات کوتاه تنها یک اظهارنظر ساده از سوی هاشمی نبود بلکه مانیفست نظری و عملی تکنوکرات‌های بعد از انقلاب را به خوبی نشان می‌داد و نشانه‌اش هم همان جمله معروفی در بین مردم است که «اگر یک مسئول بخورد و دزدی هم بکند، عیبی ندارد، اما کار هم بکند!» در حالی که در هیچ جای متون و نصوص دینی مجوزی برای اختلاس و دزدی مسئولان وجود ندارد، بلکه یک مسئول در جامعه اسلامی وظیفه دارد هم برای مردم کار کند و هم نهایت دقت برای رعایت بیت‌المال را انجام دهد. در غیر این صورت هر چقدر هم خدمت کرده باشد مستوجب برخورد قانونی است. حالا شاید مشخص‌تر شود که منطق دفاع محکم هاشمی از فرزندش لحظاتی قبل از ورود وی به زندان چیست و علیرغم اینکه مهدی به خاطر ارتکاب جرائم اقتصادی و امنیتی متعدد به ده سال زندان و رد مال محکوم شده است، چرا پدرش تا این حد از او دلجویی کرده و او را مستوجب کیفر نمی‌بیند!
یادآور می‌شود از جمله اتهامات ثابت شده مهدی هاشمی اختلاس و ارتشا- در حد 60 میلیون دلار- است.
نکته قابل تأمل این است که آقای هاشمی اتفاقا درباره برخی تخلفات انجام گرفته در دولت دهم به شدت حساس است و ظاهرا تنها درباره عملکرد دولت خود یا برخی نزدیکانش است که اهل تسامح و اغماض می‌شود

خوابیدن هیجان توافق و نگرانی اصلاح‌طلبان از اعتراض مردم

خوابیدن هیجان توافق و نگرانی اصلاح‌طلبان از اعتراض مردم


یک روزنامه اصلاح‌طلب نوشت 34 روز پس از اعلام توافق هسته‌ای و به رغم هیجان‌های رسانه‌ای، هیچ اتفاقی در حوزه اقتصادی رخ نداده است.
روزنامه هفت صبح با بیان اینکه «صدای منتقدان شنیده نمی‌شد، اگر حسین شریعتمداری (کیهان) این جریان را تقویت و پشتیبانی نمی‌کرد، می‌نویسد: واقعیت این است که در حوزه اقتصاد با وجود سپری شدن 34 روز از توافق، به جز اخبار نویدبخش برای آینده نه چندان دور هیچ اتفاق مهمی رخ نداده است. رکود بر بازار مسکن و خودرو و طلا سایه افکنده. بورس معمولا در شیب سقوط سرمایه است و دلار با سماجت روند صعودی آرام خود را ادامه می‌دهد و حالا در آستانه ورود به کانال باورنکردنی 340 است و شاید 350 را هم به زودی ملاقات کنیم. در این میان بیشترین فشار روی وزیر اقتصاد است. طیب‌نیا مجبور است مدام در کاهش توقعات بکوشد و برای همین مطالبات نفتی ایران را تنها 6 یا 7 میلیارد دلار اعلام کرد. او در بمباران اخبار نویدبخش اقتصادی از سوی رسانه‌های حامی دولت و شایعات در مورد افزایش تولید و نتیجتا درآمد نفتی، باید نقش سپر بلا را بازی کند و در این سناریوی شیرین نقش بدمن ماجرا را داشته باشد.
این روزنامه اضافه کرد: اخبار مربوط به ورود و خروج هیئت‌های بازرگانی حالا کم‌کم فروکش کرده و همه دیگر می‌دانند نباید منتظر اتفاق خاصی باشند. البته تحرکات اصلی در بازار خودرو است که آن هم بیشتر از آنکه ناشی از اتفاقات واقعی باشد پدیدار شدن موج احساسی در این بازار است و اضطرابی که واردکنندگان و تولیدکنندگان خودرو درباره گشایش احتمالی بازار در آینده دارند.
این روزنامه می‌افزاید: در حوزه اجتماع، بخشی از طبقه متوسط هنوز با خبرهای خروج از انزوای بین‌المللی در حال معاشقه هستند. شایعات مربوط به پروازهای مستقیم به دنیای غرب و خریدن هواپیماهای مسافربری و کنسرت گروه‌های خارجی در ایران و... اما درست همزمان با این دل و دلدادگی‌ها گشت‌های جمع‌آوری ماهواره شروع به کار کرده‌اند و در حوزه برگزاری کنسرت‌ها سختگیری‌ها به بالاترین میزان خود رسیده است اما بخش‌های فرودست با بدبینی به اتفاقات سیاسی و اقتصادی نگاه می‌کنند. صبوری آنها کمتر از طبقه متوسط است. اگر بهبودی اقتصادی در آینده‌ای نه چندان دور حاصل نشود آخرین بارقه‌های اعتماد این طبقه به دولت و ثمره‌های توافق از بین خواهد رفت. اگر دولت موجی از ثمرات ملموس توافق هسته‌ای برای این گروه پرشمار از مردم کشورمان تدارک نبیند ممکن است با یک موج سهمگین از افکار عمومی مواجه شود که حتی انتخابات مجلس در اسفند ماه را هم تهدید کند

یادداشت: احمد کاظم‌زاده

ورود همزمان ترکیه به جنگ در سه جبهه

خبرگزاری تسنیم: مهمترین خطری که ترکیه از تحولات جدید در سوریه احساس می‌کند از جانب کردهاست و به همین علت در حملات خود بیشتر اهداف و مواضع کردها را مورد هدف قرار می‌دهد و در واقع داعش پوشش و بستر روانی لازم را برای مقابله با کردها فراهم می‌کند.

نسخه قابل چاپ

در روزهای اخیر رویکرد ترکیه در برابر داعش و پ.ک.ک. دستخوش تحول اساسی شده است، چنان که ترکیه بعد از ماهها تعلل سرانجام به اقدام عملی در برابر داعش دست زد و در این راستا جنگنده‌های ترکیه مواضع داعش را در خاک سوریه (البته بدون ورود به خاک این کشور) مورد حمله قرار دادند و طبق برخی خبرها حملات توپخانه مشابهی نیز در عرصه زمینی صورت گرفت. همچنین ترکیه مجوز استفاده از پایگاه هوایی اینجرلیک را برای آمریکا و ناتو در جنگ علیه داعش صادر کرد و بدین ترتیب بعد از گذشت یک سال از زمان تشکیل ائتلاف ضدداعش به این ائتلاف پیوست. در همین حال زمزمه ایجاد منطقه حائل به‌عمق 40 کیلومتر و به‌طول 90 کیلومتر در داخل خاک سوریه و در مناطق مرزی آن با ترکیه نیز شنیده می‌شود.

از طرف دیگر جنگنده‌های ترکیه بعد از دو سال حملات خود را علیه مواضع پ.ک.ک. در شمال عراق از سر گرفته و در چند نوبت به بمباران آن اقدام کرده‌اند که این مسئله واکنش‌هایی را چه در داخل ترکیه و چه در خارج از آن به‌خصوص در مناطق کردنشین شمال عراق در پی داشته است. در این میان بازداشت‌های گسترده مخالفان در داخل ترکیه نیز آغاز شده و تا دوشنبه حدود 600 نفر بازداشت شده بودند.

حال سؤال این است: چه عواملی موجب شده که ترکیه به‌طور همزمان به این سه اقدام متوسل شود و چه آثار و پیامدهایی را می‌توان برای آن تصور کرد؟

عوامل مؤثر بر حملات همزمان ترکیه علیه داعش و پ.ک.ک.

خیلی از تحلیل‌گران علت را در حمله انتحاری اخیر در شهر کردنشین سوروچ جستجو می‌کنند که در جریان آن 32 نفر از داوطلبان کرد برای شرکت در بازسازی شهر سوری عین العرب موسوم به کوبانی کشته و حدود یکصد نفر دیگر از آنان زخمی شدند. از این دید این حمله تعرض به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ترکیه محسوب می‌شد و خطر گسترش داعش به ترکیه را گوشزد می‌کرد و لذا ترکیه چاره‌ای جز ضرب‌شست نشان دادن در برابر این حمله نداشت.

اما از آنجا که اولاً قربانیان این حمله کردها بودند که با دولت ترکیه چالش پیدا کرده‌اند و از طرف دیگر پ.ک.ک. دو مأمور مرزی ترکیه را به‌اتهام قصور در مقابله با عامل انتحاری مورد حمله قرار داده به قتل رساندند لذا نمی‌توان چندان به این باور رسید که واکنش تند ترکیه در برابر داعش حتماً در واکنش به حمله انتحاری در شهر سوروچ صورت گرفته باشد.

علاوه بر این همچنان که گفته شد ارتش ترکیه حمله به داعش و پ.ک.ک. را همزمان در دستور کار قرار داده و از این طریق خواسته این دو را در یک ردیف قرار دهد. علت اینکه ترکیه به این اقدام دست زده این است که مبارزه با داعش در عراق و به‌خصوص سوریه به‌گونه‌ای پیش رفته است که به‌بهای تقویت موقعیت کردها در منطقه تمام شده است و آنچه در این میان برای دولت ترکیه نگران کننده و دغدغه آمیز شده این است که از یک‌سو طرح و برنامه‌ای که دولت ترکیه برای گفتگو با کردها طراحی کرده بود به‌علت شکست پروژه اخوانی کردن منطقه موضوعیت خود را از دست داده است و از طرف دیگر با پیروزی حزب کردی دموکراتیک خلقها در انتخابات اخیر قدرت چانه‌زنی کردها در مذاکرات احتمالی آینده افزایش یافته است و در چنین شرایطی ادامه گفتگو با کردها چندان برای دولت ترکیه مطلوب به نظر نمی‌رسید.

همچنین عملکرد ائتلاف ضدداعش به‌رهبری آمریکا در سوریه به‌گونه‌ای بود که بر نگرانی امنیتی ترکیه دامن می‌زد زیرا حملات هوایی این ائتلاف و به‌خصوص آمریکا علیه اهداف و مواضع داعش به‌گونه‌ای هدایت و مدیریت می‌شد که به تقویت مواضع کردهای سوریه می‌انجامید. بر این اساس می‌توان گفت مهمترین خطری که ترکیه از تحولات جدید در سوریه احساس می‌کند از جانب کردهاست و به همین علت در حملات خود بیشتر اهداف و مواضع کردها را مورد هدف قرار می‌دهد و در واقع داعش پوشش و بستر روانی لازم را برای مقابله با کردها فراهم می‌کند. از این دید شاید بتوان بیشترین نتیجه ملموس همکاری ترکیه با ائتلاف ضدداعش را در دادن مجوز استفاده از پایگاه هوایی اینجرلیک به ناتو و آمریکا ارزیابی کرد.

آن سوی ایجاد منطقه حائل در مرز سوریه و ترکیه

ترکیه همواره در پی ایجاد منطقه پرواز ممنوع و یا ایجاد منطقه حائل در داخل خاک سوریه بوده است تا از این طریق هم به هدف براندازی دولت سوریه دست یابد و هم اینکه از آثار ناشی از جنگ سوریه بر خود جلوگیری کند. بر این اساس اگر اخبار مربوط به تصمیم ترکیه برای ایجاد چنین منطقه‌ای در خاک سوریه صحت داشته باشد در این‌صورت می‌توان گفت که تفاوت جدی‌ای را نمی‌توان در اهداف قبلی ترکیه مشاهده کرد مگر اینکه مسئولان این کشور دیگر همچون گذشته به‌صراحت از براندازی دولت سوریه حرف نمی‌زنند.

در گزارشی که شبکه تلویزیونی روسیا الیوم منتشر کرد نمایی از اهداف ترکیه را از ایجاد منطقه حائل می‌توان تصور کرد. در این گزارش آمده است: "ترکیه قصد دارد با حمایت آمریکا منطقه‌ای حائل در سوریه از جرابلس در شرق تا مارع در غرب به‌طول 90 کیلومتر و به‌عمق 50 کیلومتر ایجاد کند و در مقابل آن، ترکیه به هواپیماهای ائتلاف ضدداعش به‌فرماندهی آمریکا اجازه می‌دهد از آسمان ترکیه و پایگاه اینجرلیک در شمال این کشور استفاده کنند. این اقدام ترکیه هدفهای متعددی را دنبال می‌کند، مانند: 1 ــ دور کردن خطر داعش و دیگر سازمان‌های تندرو از مرزهایش، در حالی که بخش اعظم اعضای این گروه‌ها از طریق ترکیه وارد سوریه شده‌اند؛ 2 ــ جلوگیری از ایجاد تشکیلات یک‌پارچه کردها نزدیک مرزهایش؛ 3 ــ تأمین امنیت منطقه حائل با استفاده از هواپیماها و دیگر ادوات نظامی؛ 4 ــ ایجاد منطقه‌ای برای اسکان دادن آوارگان سوری که اکنون در ترکیه هستند؛ 5 ــ انتقال کابینه تشکیل شده به دست مخالفان سوری به این منطقه با حمایت ارتش ترکیه".

همچنان که ملاحظه می‌شود هنوز نمی‌توان به تغییر رویکرد ترکیه در قبال سوریه مطمئن بود به‌خصوص آنکه امکان دارد در پوشش استقرار آوارگان سوری در منطقه حائل نیروهای نظامی که طی ماههای گذشته در خاک سوریه آموزش دیده‌اند به این کشور فرستاده شوند.

نــــــــــــتــــــــــــــــــــیجه گیــــــــــــری

از آنچه گفته شد مشخص می‌شود که حملات همزمان ترکیه به داعش، پ.ک.ک. و بازداشت‌های گسترده مخالفان در داخل طبق یک برنامه و نقشه قبلی صورت گرفته و به‌خلاف آنچه در اغلب محافل سیاسی و رسانه‌ای گفته می‌شود اقدامی شتابزده علیه حمله انتحاری در شهر سوروچ نبوده است. در واقع بخشی از این طرح به تفاهماتی مربوط می‌شود که بین ترکیه و آمریکا صورت گرفته و البته این تفاهم به‌مفهوم توافق کامل میان دو کشور در قبال تحولات منطقه نیست و همچنان که گفته شد در برخی موارد از جمله نحوه تعامل با کردها اصطکاکی در مواضع دو طرف نیز دیده می‌شود.

با این حال نمی‌توان از اهمیت همکاری نسبی ترکیه با ائتلاف ضدداعش در مقابله با این گروه غافل بود و هرچند این مسئله از یک جهت می‌تواند به‌نفع دولت سوریه باشد و خطر داعش و تکفیری‌ها را بر این کشور کم کند اما از جهت دیگر در صورت اجرای منطقه حائل می‌تواند تهدیدات جدیدی را برای این کشور فراهم آورد. از طرف دیگر هرچند دولت ترکیه به‌گونه‌ای برنامه ریزی کرده است که با یک تیر بتواند سه نشان بزند (یعنی از یکسو با پیوستن دیرهنگام به ائتلاف ضد داعش خود را از زیر فشارهای بین المللی و از مظان اتهام به همکاری با داعش خارج کند و در عین حال زمینه را برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع در خاک سوریه در پوشش ایجاد مناطق خالی از داعش فراهم سازد و از دیگر سو به احزاب کرد اعم از حزب کارگران کردستان موسوم به پ.ک.ک. و حزب دموکراتیک خلقها ضرب‌شستی نشان دهد که در پی تحولات سوریه به تقویت موقعیت خود بر آمده‌اند) اما ورود به جنگ در سه جبهه نیز هزینه‌های خاص خود را به‌همراه خواهد داشت .

نواع محدودیت‌های بالای 10 سال عبور از خط قرمز نظام است

نواع محدودیت‌های بالای 10 سال عبور از خط قرمز نظام است
برخلاف تصور اولیه، برخی محدودیت‌های لحاظ شده علیه ایران در توافق هسته‌ای بیش از 10 سال است.
به گزارش رجانیوز، در حالی که عنوان می‌شود محدودیت‌های حاصله از توافق وین به دوره‌ای هشت ساله محدود می‌شود اما بررسی‌ها حاکی از آن است که این سخن چندان با واقعیت انطباق ندارد. بررسی‌ها حاکی از آن است که دوران محدودیت‌ برنامه غنی‌سازی هشت ساله نیست و پس از هشت سال صرفا در دو زمینه تحقیق و توسعه بر روی IR-6  و IR-8 و ساخت IR-6 و IR-8  محدودیت‌ها کمتر خواهد شد. از سوی دیگر در متن توافق هیچ سخنی از پایان محدودیت‌های برنامه غنی‌سازی در سال هشتم یا سال دهم یا پانزدهم یا حتی فراتر از آن به میان نیامده است و این اظهارات خلاف صریح متن توافق نهایی می‌باشد.
پیش از این مقام معظم رهبری در دیدار با کارگزاران نظام در تاریخ 94/4/2 ضمن رد محدودیت‌های بلندمدت فرموده بودند: «ما برخلاف اصرار آمریکایی‌ها محدودیت‌های بلندمدت 10، 12 ساله را قبول نداریم و مقدار سالهای مورد قبول محدودیت را به هیئت مذاکره‌کننده گفته‌ایم» اما آن چه از سخنان اخیر محمدجواد ظریف چنین برداشت می‌شود که دوران محدودیت‌ برنامه غنی‌سازی همان‌گونه که در خطوط قرمز نظام ترسیم شده بود هشت ساله است و محدودیت‌های ده سال و دوازده  ساله پذیرفته نشده است. برای روشن شدن درستی یا نادرستی سخن فوق چاره‌ای جز مراجعه به متن توافق نداریم.
در بخش «مقدمه و مفاد عمومی»  توافق نهایی چنین آمده است: «طرح بلندمدت ایران شامل برخی محدودیت‌های مورد توافق در مورد همه فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم، از جمله برخی محدودیت‌های مشخص در برخی فعالیت‌های خاص تحقیق و توسعه، برای هشت سال نخست و به دنبال آن، با یک ضرباهنگ معقول، تکامل تدریجی به سمت مرحله بعدی فعالیت‌های غنی‌سازی ایران برای اهداف منحصرا صلح‌آمیز، به نحو موصوف در پیوست 1 خواهد بود.» همان‌گونه که ملاحظه می‌شود متن فوق می‌گوید برنامه غنی‌سازی ایران در دوره هشت ساله نخست محدودیت‌های مشخصی را خواهد داشت و پس از این هشت سال نیز با یک تکامل تدریجی به سمت مراحل بعد خواهد رفت. در متن فوق هیچ سخنی از پایان محدودیت‌ها پس از سال هشتم به میان نیامده است. دلالت متن فوق این است که برنامه غنی‌سازی دارای دو دوره محدودیت‌ هشت ساله و پس از هشت ساله خواهد بود که در هر دوره محدودیت‌های مشخصی بر غنی‌سازی اعمال خواهد شد. یعنی پس از پایان هشت سال، محدودیت‌ها به طور کامل برداشته نمی‌شود بلکه صرفا برخی از محدودیت‌ها کاهش می‌یابد و پس از هشت سال نیز برنامه غنی‌سازی ایران محدود خواهد بود.
با مراجعه به تعهدات ایران در زمینه غنی‌سازی و تحقیق و توسعه این مسئله به نحو روشن‌تری معلوم می‌شود. طول دوره مهم‌ترین محدودیت‌های غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی به شرح زیر است: برای یک دوره 10 ساله، ظرفیت غنی‌سازی به 5060 دستگاه سانتریفیوژ IR-1 محدود خواهد شد. تا 15 سال ایران حق ندارد بیش از  3/67 درصد  غنی‌سازی کند. تا 15 سال ایران حق ندارد  بیش از 300 کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده به صورت UF6 نگهداری کند.
در همین حال سایت مشرق در تحلیلی نوشت:  وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا اخیرا در کنفرانس خبری گفت: «پنج عضو دائم شورای امنیت تصمیمی سیاسی گرفتند و به دبیرکل سازمان ملل هم اعلام کردند که پس از 10 سال، درخواست تمدید پنج ساله این مکانیسم را مطرح خواهند کرد.»
بند هشتم قطعنامه 2231 شورای امنیت درباره لغو تحریم‌ها می‌گوید: «تصمیم می‌گیرد که تحت بند 41 منشور ملل متحد، 10 سال پس از روز پذیرش برجام که در سند برجام تعریف شده است، تمام تمهیدات این قطعنامه لغو گردند و هیچ‌کدام  از قطعنامه‌هایی که در زیر پاراگراف a از پاراگراف 7 گفته شد، نباید اجرا شوند. در این زمان، شورای امنیت در رسیدگی به موضوع هسته‌ای ایران به جمع‌بندی می‌رسد و گزینه «عدم اشاعه»  از فهرست موضوعات مورد توجه شورای امنیت خارج می‌شود».
آنچه در این متن مورد توجه است، معنای کلمه concluded، است؛ اگرچه این کلمه دوپهلو، در معنای عرفی با ترجمه «تمام شدن» یا «جمع‌بندی نهایی» به کار می‌رود ولی در ادبیات انگلیسی میان دو کلمه concluded و  Closed  تفاوت شفاف وجود دارد.
اگر به جای کلمه concluded، از کلمه Closed استفاده می‌شد، معنای ترجمه بدین شکل تغییر می‌یافت: «در این زمان، رسیدگی به موضوع هسته‌ای ایران توسط شورای امنیت بسته خواهد شد» ولی آنچه در حال حاضر در متن به کار رفته است، استفاده از کلمه  concluded به معنای «گزارش جمع‌بندی نهایی ]پس از پایان برهه 10 ساله[» است و ممکن است در این جمع‌بندی، شورای امنیت به صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران نرسد

مجلس، مسئول بررسی برجام است

مجلس، مسئول بررسی برجام است
رئیس مجلس در فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت گفت: موضوع هسته‌ای زیرنظر مقام معظم رهبری بررسی می‌شود و مجلس از این باب نگرانی نداشته باشد و هر تصمیمی که به مصلحت باشد در این‌باره اتخاذ شده و گزارش آن به مجلس ارائه خواهد شد.
ایرج عبدی نماینده خرم‌آباد در گفت‌وگو با فارس، با اشاره به جلسه شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت مجلس در این جلسه خاطر نشان کرد: «موضوع هسته‌ای زیرنظر مقام معظم  رهبری مورد رسیدگی قرار می‌گیرد و مجلس در ارتباط با این موضوع نگرانی نداشته باشد و آنچه که به مصلحت کشور است در موردش تصمیم‌گیری می‌شود و گزارش آن به مجلس ارائه خواهد شد».
در همین حال سایت الف در یادداشتی نوشت: آن زمان که رهبری در ابتدای امسال و در دیدار با جمعی از مداحان، درباره مذاکرات گفتند که «برخی اوقات گفته می‌شود که جزئیات این مذاکرات، زیر نظر رهبری است در حالی که این سخن دقیق نیست... تا به حال در جزئیات مذاکرات دخالت نکرده‌ام و از این پس هم دخالت نخواهم کرد.» برای بسیاری روشن شد که ساز و کار دخالت رهبری در مذاکرات هسته‌ای چگونه است و برخلاف تصور برخی، تیم مذاکره‌کننده برای هر تصمیم و صحبت خود از رهبری مجوز نمی‌گیرد بلکه ایشان درباره کلیت موضوع تصمیم‌گیری خواهند کرد.
دولت بعد از آنچه جمع‌بندی مذاکرات در وین خوانده شد، در موضع‌گیری‌های خود توافق را تمام شده خواند.
در این بین هیچگاه برای مردم توضیح نداد جدای از زمان‌بندی‌های سالیانه در متن جمع‌بندی برای آغاز مفاد توافق، ساده‌ترین موضوع اصل 77 قانون اساسی است که می‌گوید «عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.» و بدیهی است که در غیر تصویب مجلس، در حقیقت توافقی انجام نشده است.
رهبر انقلاب در روزهای بعد از انتشار جمع‌بندی وین، سه بار بر شرط تصویب توافق صحه گذاشتند:
1- لازم است متنی که فراهم آمده با دقت ملاحظه و در مسیر قانونی پیش‌بینی شده قرار گیرد و آنگاه «در صورت تصویب»، مراقبت از نقض عهدهای محتمل طرف مقابل صورت گرفته و راه آن بسته شود. (پاسخ به نامه ریاست‌جمهوری/24تیر)
2- چه این متنی که تهیه شده است، در مجاری قانونی پیش‌بینی شده خود «تصویب بشود و چه نشود»، اجر آنها محفوظ است؛ این را به خود آن برادران هم از نزدیک عرض کردیم. البته برای تصویب این متن، یک مسیر قانونی پیش‌بینی شده‌ای وجود دارد که باید این مسیر را طی کند و خواهد کرد؛ ان‌شاءالله. (خطبه‌های نماز عید فطر/27تیر)
3- «چه این متن تصویب بشود و چه نشود»، به حول و قوه ‌الهی، اجازه هیچ‌گونه سوءاستفاده‌ای از آن داده نخواهد شد... «تصویب بشود و چه نشود»، ما از حمایت دوستانمان در منطقه دست نخواهیم کشید. (خطبه‌های نماز عید فطر/27تیر)
مجموع صحبت‌های فوق در مقایسه با آنچه دولتی‌ها در افکار عمومی جا انداخته‌اند نشان می‌دهد نظر رهبری این است که این توافق بدون تصویب مجلس شورای اسلامی براساس قانون، توافق نیست.
با این اوصاف و بنابر صریح نظرات رهبر معظم انقلاب که متخذ از قانون اساسی است، نمایندگان مجلس شورای اسلامی مسئولیت دارند به دقت به بررسی نقاط ضعف و آسیب مهم متن جمع‌بندی شده برجام بپردازند.

فکارعمومی ایران احتمالا علیه توافق هسته‌ای بسیج خواهد شد

افکارعمومی ایران احتمالا علیه توافق هسته‌ای بسیج خواهد شد


«اگر شرایط اقتصادی در ایران پس از توافق هسته‌ای بهبود نیابد، افکار عمومی علیه این توافق برانگیخته خواهند شد و این توافق را از بین می‌برد».
ماکس‌فیشر روزنامه‌نگار آمریکایی در پایگاه اینترنتی ووکس نوشت: چطور اقتصاد ایران می‌تواند توافق هسته‌ای را از بین ببرد؟ توافق هسته‌ای ایران سبب اعمال محدودیت‌هایی سخت‌گیرانه بر برنامه هسته‌ای این کشور به منظور ممانعت از توسعه بمب هسته‌ای می‌شود.
براساس این توافق بازرسی‌های سخت‌گیرانه‌ای نیز از تأسیسات هسته‌ای ایران انجام خواهد شد تا اطمینان حاصل شود ایران به تعهدات خود پایبند است. در ازای این اقدامات، تحریم‌های اعمال شده بر ایران کاهش خواهند یافت و در صورتی که ایران مفاد توافق نامه‌ هسته‌ای را نقض کند، این تحریم‌ها بار دیگر بر تهران اعمال خواهند شد.
وی می‌افزاید: از این حیث، به نظر می‌رسد توافق به دست آمده، توافقی خوب است زیرا مشوق‌های سیاسی و اقتصادی در آن گنجانده شده است. اما این مشوق‌های سیاسی می‌توانند تغییر یابند. اگر شرایط اقتصادی ایران بهبود نیابد اراده سیاسی و عمومی علیه این توافق‌نامه تغییر خواهد یافت. مشکلات اقتصادی ایران می‌تواند سبب از بین رفتن توافق‌نامه هسته‌ای شود و اقدامات کمی برای جلوگیری از وقوع این کار می‌توان انجام داد.
فیشر می‌نویسد: با توجه به این که بسیاری از ایرانی‌ها علاقمندند که توافق هسته‌ای سبب بهبود  شرایط اقتصادی کشورشان شود اما شاید این امر محقق نشود. اگر این نارضایتی و خشم شدت یابد به یک فاجعه علیه توافق تبدیل خواهد شد.
پایگاه اینترنتی ووکس همچنین خاطرنشان کرد: واقعیت این است که اقتصاد ایران همچنان با مشکلاتی روبرو خواهد بود. رژیم تحریم‌ها طی سال‌های آتی تنها تعلیق خواهد شد نه این که به طور کامل از بین بروند. طی این دوره، اگر ایران مفاد توافق نامه هسته‌ای را نقض کند، تحریم‌ها بار دیگر علیه تهران اعمال خواهند شد. شرکت‌های خارجی که در بخش زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت انجام می‌دهند با بازگشت تحریم‌ها آسیب‌ فراوانی خواهند دید.
جفری لوئیس کارشناس کنترل تسلیحاتی اعلام کرد: «زمانی که دیدم ایرانی‌ها با خوشحالی به خیابان ریخته‌اند کمی عصبانی شدم. آنها باید انتظارات خود را کمی بهتر مدیریت کنند. زمانی که افکار عمومی ایران به تدریج دریابند که تحریم‌های اقتصادی یک شبه برداشته نخواهد شد ممکن است اشتیاق خود را به توافق هسته‌ای از دست بدهند و حتی در پی مخالفت با آن برآیند.
فیشر می‌نویسد: دلیل حمایت از سیاست‌مداران میانه‌رو در ایران این است که آنها وعده دادند دست‌یابی به توافق‌نامه هسته‌ای سبب کاهش فشارها بر اقتصاد ایران می‌شود. اگر این فشارها کاهش نیابد؛ ممکن است افکار عمومی ایران به مخالفت با میانه‌روها برخیزند. آنها ممکن است سبب روی کار آمدن تندروها در انتخابات سال 2016 شوند.

چالش اوباما و کنگره/ تعقیب یک هدف از دو مسیر

در حالی که کاخ سفید توافق هسته‌ای را برای بررسی به کنگره فرستاده است، بحث‌های بسیاری درباره اختلاف دو طرف در این قضیه وجود دارد. اما ماهیت و واقعیت این اختلافات چیست؟

سرویس سیاسی-

مطابق مصوبه دو حزبی در آمریکا که باراک اوباما نیز در ماه مه آن را امضا کرد، دو مجلس نمایندگان و سنای آمریکا 60 روز برای بررسی برنامه جامع اقدام مشترک (JCPOA) و سپس رای‌گیری تایید یا رد آن، زمان دارند. پیش از این، وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد، مهلت 60 روزه کنگره از دوشنبه20 ژوییه (29 تیر) آغاز می‌شود.
بررسی توافق در کنگره براساس قانون «بازنگری توافق با ایران ۲۰۱۵» صورت می‌گیرد. براساس این قانون، کنگره ۶۰ روز فرصت دارد (این فرصت در صورتی که توافق پیش از ۹ جولای حاصل می‌شد، ۳۰ روز بود) تا توافق را بررسی کرده و نهایتا آن را به رأی بگذارد. در صورتی که کنگره توافق را رد کند، باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا ۱۲ روز تقویمی برای وتوی توافق زمان خواهد داشت. در صورتی که او توافق را وتو کند، کنگره باز هم ۱۰ روز تقویمی زمان خواهد داشت تا به میزان دو سوم مجموع کرسی‌های سنا و مجلس نمایندگان، رأی مخالف با توافق جمع‌آوری کند که در آن صورت وتوی اوباما و توافق رد خواهند شد. گزارش‌های بسیاری درباره اختلاف اوباما و کنگره درباره توافق هسته‌ای منتشر می‌شود. اما واقعیت امر چیست و این اختلافات را چگونه باید تفسیر کرد؟
اگر به گذشته برگردیم و سخنان اوباما در اندیشکده سابان را درباره اینکه وی نیز علاقه‌مند است تک‌تک پیچ و مهره‌های برنامه هسته‌ای ایران را باز کند به یاد بیاوریم، باید گفت کاخ سفید و کنگره آمریکا یک هدف را از دو مسیر دنبال می‌کنند. در حقیقت این دو نهاد اگر در هر موضوعی اختلاف داشته باشند، در تامین امنیت رژیم اشغالگر قدس و مقابله با نظام جمهوری اسلامی ایران اختلافی ندارند. اختلاف این دو تنها یک اختلاف تاکتیکی در یک هدف مشترک است.
همزمان با برگزاری مذاکرات هسته‎ای ایران و 1+5 و تنها ده روز پس از قرائت بیانیه لوزان، نمایندگان دموکرات و جمهوری‎خواه کنگره، لایحه‎‌ای ضد ایرانی را با اکثریتی قاطع به تصویب رساندند. همزمان با این اقدام، کاخ سفید اعلام کرد که رئیس جمهور آمریکا این مصوبه را وتو خواهد کرد.
در این برهه، روزنامه‌های مدعی اصلاحات با تیترهایی همچون «سنا تحریم کند، اوباما وتو می‌کند»، «اوباما: مصوبات خصمانه کنگره علیه ایران را وتو می‌کنم» بر این موضوع تاکید کردند که کاخ سفید و کنگره دو هدف کاملا متفاوت را دنبال می‌کنند و اکنون چالشی اساسی میان این دو نهاد ایجاد شده است.
از سوی دیگر روزنامه کیهان در گزارش‌های مختلف و با استناد به اظهارات مقامات کاخ سفید و نمایندگان مجالس آمریکا از تقسیم کار دولت و کنگره و به عبارتی جنگ زرگری این دو با هدف کسب بیشترین امتیازات از ایران خبر داد.
چندی بعد، لایحه فوق در مجالس آمریکا به تصویب رسید و «جاش ارنست» سخنگوی کاخ سفید برخلاف اظهارات پیشین اعلام کرد: رئیس‌جمهور حاضر است این طرح را امضا کند! در نهایت این طرح توسط اوباما تایید شد.
واقعیت این است که کنگره و کاخ سفید یک هدف را با دو طرح دنبال می‌کنند و در حقیقت اختلاف این دو نهاد کاملا تاکتیکی است.
به بیان دیگر اگر کنگره و کاخ سفید در هر موضوعی اختلاف داشته باشند، در تامین امنیت رژیم اشغالگر قدس و دشمنی با نظام جمهوری اسلامی ایران و جلوگیری از پیشرفت آن هیچ اختلافی ندارند.
بنابراین می‌بایست با تامل در رفتارهای پیشین مقامات آمریکایی، دل به اختلافات تاکتیکی این دو نبست که سرانجام آن همان خواهد شد که در سطور بالا به آن اشاره شد.
علاوه بر این دولت و مجلس شورای اسلامی ایران نیز برای مقابله با طرف آمریکایی می‌بایست هدف مشترکی را دنبال و از اختلافات به عنوان یک ابزار تاکتیکی استفاده کنند.
اوباما باز هم لاف زد
«باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ با بی‌بی‌سی ضمن تکرار ادعاهای گذشته گفت: اگر لازم باشد مشکلاتمان را از طریق نظامی با ایران حل می‌کنیم.
اوباما افزود: چالش ما، مقابله با تهران در جنگ نیابتی است.
لاف اوباما درباره حمله نظامی به ایران در حالی است که اندیشکده‌های غربی به دفعات درخصوص پیامدهای این اقدام به مقامات آمریکایی هشدار داده‌اند.
علاوه بر این، کارشناسان معتقدند که درماندگی آمریکا در برخورد با جمهوری اسلامی ایران و شکست سیاست‌های منطقه‌ای علیه ایران در نهایت موجب شد تا مقامات آمریکایی، میز مذاکره را به عنوان تنها گزینه در رویارویی با ایران انتخاب کنند.
 مقامات سابق امنیتی رژیم صهیونیستی: برجام، توافقی خوب برای اسرائیل است
«جان کری» وزیر خارجه، «ارنست مونیز» وزیر انرژی و «جک لو» وزیر خزانه‌داری آمریکا پنجشنبه هفته گذشته در نشستی در کمیته روابط خارجی سنا از نتایج پایانی مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 دفاع کردند.
سناتور «باب کورکر» رئیس‌کمیته روابط خارجی مجلس سنا در ابتدای این نشست از اظهارات مقامات دولت آمریکا که گفته‌اند گزینه جایگزین توافق هسته‌ای فعلی جنگ است، انتقاد کرد و گفت که گزینه سوم که توافق بهتر با ایران است، نیز وجود دارد.
«باب کورکر» خطاب به «جان کری» وزیر خارجه آمریکا گفت: ایران در این توافق شما را سرکیسه کرده است.
در ادامه این نشست، جان کری گفت: یکی از اعضای سازمان امنیت داخلی اسرائیل (شین‌بت) از توافق هسته‌ای دفاع و آن را ضامن عدم دستیابی ایران به سلاح دانسته است. فکر کنم حداقل او ساده‌لوح نبوده باشد.
در همین حال، «واشنگتن‌پست» در گزارشی نوشت: مقامات سابق امنیتی اسرائیل برجام را «توافق خوب» برای اسرائیل می‌دانند.
«امی آیلون» رئیس سابق شین‌بت (سازمان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی) با اشاره به این موضوع گفت: توافق وین، ابزاری مفید برای جلوگیری از تهدید ایران است.
آیلون افزود: بسیاری از هموطنان من مزیت استراتژیک این توافق را نمی‌بینند.
به گزارش فارس، «افرایم هالووی» رئیس سابق موساد نیز در سرمقاله روزنامه «یدیعوت آحارونوت» نوشت: هر کسی حوادث ایران در دهه‌های اخیر را دنبال می‌کرد یا مطالعه می‌کرد، باید صادقانه بپذیرد که هرگز باور نمی‌کرد ایران با بحث درباره این مسائل موافقت کرده است.
هالووی افزود: اگر ما فکر می‌کنیم که نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران موثر نیستند، تنها گزینه باقی‌مانده اقدام نظامی است که صرفا ایرانی‌ها را برای مدت محدودی به عقب می‌راند.
کری: تحریم‌های جدید غیرهسته‌ای، توافق را نقض نمی‌کند!
جان کری در جلسه استماع سنا گفت: دانش هسته‌ای ایران را با بمباران و تحریم نمی‌توان نابود کرد.
کری افزود: با اعمال تحریم‌های جدید غیرهسته‌ای، توافق نقض نمی‌شود!
وی در ادامه گفت: بسیاری از مفاد توافقنامه هسته‌ای با ایران با گذشت زمان منقضی نمی‌شوند و از آنجا که ایران عضو پیمان ان‌پی‌تی است برخی از این مفاد ابدی هستند.
«ارنست مونیز» وزیر انرژی آمریکا نیز در ادامه جلسه استماع سنا گفت: می‌توانم به شما اطمینان بدهم که این توافقی نبود که ایران می‌خواست.
مونیز افزود: این توافق، ایران را از توانمندی هسته‌ای دور کرده است.
وی تصریح کرد: عبارت کامل «بازرسی در هر زمان و هر مکان» در یک فرآیند کاملا تعریف شده به همراه یک محدوده زمانی کاملا مشخص بوده است.
دارایی‌های بلوکه شده ایران ۱۰۰ میلیارد دلار، امکان دسترسی
به 50 میلیارد دلار
«جک لو» وزیر خزانه‌داری آمریکا نیز که دیگر سخنران جلسه استماع سنا بود، مدعی شد: دارایی‌های بلوکه شده ایران در خارج از مرزهای این کشور ۱۰۰ میلیارد دلار است که تهران با توافق فعلی به ۵۰ میلیارد دلار از آن دسترسی خواهد داشت.

لو افزود: پول‌هایی که بناست پس از توافق وارد ایران شود، در حقیقت پول‌های خود این کشور است که بلوکه شده ولی تأکید می‌کنم که تا وقتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اجرای تعهدات ایران را تأیید نکند، کاهش تدریجی تحریم‌های ایران آغاز نخواهد شد.
وی در ادامه گفت: هیچ یک از تحریم‌های ایران به صورت فوری برداشته نمی‌شود بلکه این روندی تدریجی خواهد بود .
تحریم‌های حقوق‌بشر و تروریسم باقی خواهد ماند
وزیر خزانه‌داری آمریکا مدعی شد: تحریم‌های مربوط به حقوق‌بشر و حمایت ایران از تروریسم کماکان برجای خود باقی خواهد بود و حتی می‌توانیم در این دو حوزه، تحریم‌های جدیدتری هم اعمال کنیم!
به گزارش خبرگزاری‌ها، «جان کری» و «ارنست مونیز»، وزرای خارجه و انرژی آمریکا در یادداشتی مشترک در روزنامه واشنگتن‌پست نوشتند: توافق وین، انقضا ندارد.
در ادامه یادداشت آمده است: هیچ کشوری نمی‌تواند جلوی بازگشت خودکار تحریم‌ها علیه ایران را بگیرد.
اول اقدامات اساسی ایران
سپس کاهش محسوس تحریم‌های اقتصادی!
کری و مونیز افزودند: ایران پیش از برخورداری از کاهش محسوس تحریم‌های اقتصادی بایستی برنامه غنی‌سازی، برنامه تحقیق و توسعه و ذخائر اورانیوم خود را به عقب بازگرداند!  این یادداشت می‌افزاید: تحریم‌های اقتصادی تا زمان پایبندی ایران به تعهدات کلیدی یعنی برداشتن هسته رآکتور اراک، قطع اتصالات و بستن حدود ۱۳ هزار سانتریفیوژ و انتقال بخش اعظمی از اورانیوم غنی‌شده به خارج از کشور دست‌نخورده باقی می‌مانند.
در ادامه یادداشت آمده است: بازرسان بین‌المللی به منظور جلوگیری از تقلب، دسترسی بی‌سابقه‌ای به تأسیسات هسته‌ای اعلام‌شده ایران و سایر سایت‌های متضمن نگرانی و چرخه کامل سوخت ایران، از تولید گرفته تا ساخت و راه‌اندازی سانتریفیوژ، خواهند داشت.
کری و مونیز مدعی شدند: ما می‌دانیم که ایران همچنان تهدیدی علیه ثبات در خاورمیانه است. دقیقاً به خاطر همین خطر است که ما اینقدر سخت برای پا برجا نگاه داشتن تحریم‌های چندجانبه تسلیحاتی برای پنج سال و تحریم موشک‌های بالیستیک برای هشت سال تلاش کردیم.
آمریکا مدعی شد: تعهدات ایران در برجام
 فراتر از مولفه‌های لوزان است
وزارت خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای مدعی شد: تعهدات ایران در برجام، فراتر از مولفه‌های لوزان است.
این بیانیه می‌افزاید:موارد مشخصی که در برجام از لوزان فراتر رفت، عمدتا در سه حوزه هستند: تسلیحاتی‌سازی، متالورژی و موضوعات مرتبط با هسته‌ای. تعهداتی که ایران فراتر و بیشتر از آنچه در لوزان اعلام شد، پذیرفته، عبارتند از:
- در متن این توافقنامه تعهدات مشخصی وجود دارد که براساس آن، ایران در برخی فعالیت‌های مشخص که می‌تواند در طراحی و توسعه تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرند. (ضمیمه 1، بخش T، بند 82)
-  ایران همچنین با عدم توسعه مهارت متالورژی اورانیوم و پلوتونیوم برای دستکم 15 سال موافقت کرد. بدون یادگیری این مهارت، ایران نمی‌تواند بخش‌های اورانیومی یا پلوتونیومی یک سلاح هسته‌ای را بسازد. (ضمیمه 1، بخش E، بند 24)
-  ایران همچنین با خروج تمام اورانیوم با غنای 20درصد که در صفحات سوختی رآکتور تحقیقاتی تهران نیست، موافقت کرد. (ضمیمه 1، بخش J، بند 58)
- ایران موافقت کرده است که به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه دهد بر تولید و تمام دخایر آب سنگین در ایران، نظارت کند.(ضمیمه 1، بخش C، بند 16)
-  ایران موافقت کرده است که برای همیشه تنها رآکتورهای آب سبک داشته باشد (به جز رآکتور تبدیل شده اراک). (ضمیمه 1، بخش D، بند 16)
-  ایران موافقت کرده است تا 15 سال از تلاش برای دریافت اورانیوم یا پلوتونیوم به غنای بالا از خارج از کشور برای هر  منظوری، خودداری کند. (ضمیمه 1، بخش E، بند 25)
-  ایران موافقت کرده است که تا 15 سال، با کشورهای دیگر در زمینه توسعه فناوری‌های غنی‌سازی اورانیوم، همکاری نکند. (ضمیمه 1، بخش P، بند 73)
در همین حال «بن کاردین» سناتور دموکرات آمریکایی گفت: واقعیت این است که این توافقنامه در مقایسه با چارچوب توافقنامه در ماه آوریل (تفاهم لوزان) تقویت شده است.
به گزارش فارس، روزنامه صهیونیستی «جروزالم‌پست» در گزارشی نوشت:«هلگا اشمیت» معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از پایان مذاکرات هسته‌ای با ایران،‌ در سفری 24 ساعته برای توضیح در مورد جمع‌بندی مذاکرات راهی تل‌آویو شده است. اشمیت در سفر به اسرائیل با «یوسی کوهن» مشاور امنیتی نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی، «زخی هنگبی» رئیس کمیته امور خارجی و کمیته نظامی کنست و همچنین «دوری گولد» مدیر کل وزارت خارجه اسرائیل دیدار کرده است.
 توافق وین، نگرانی‌های عربستان را برطرف می‌کند
به گزارش خبرگزاری‌ها،«عادل الجبیر» وزیر خارجه عربستان در نشست خبری مشترک با «سامح شکری» وزیر خارجه مصر گفت: توافق ایران و 1+5 مطالبات و نگرانی‌های عربستان را برطرف می‌کند. درحالیکه رژیم آل سعود زنان و کودکان بی‌گناه یمنی را آماج حملات ناجوانمردانه قرار داده است و مرتکب جنایت جنگی است، وزیر خارجه این کشور در ادعایی مضحک، ایران را به حمایت از تروریسم و شیطنت در خاورمیانه متهم کرد و اعلام کرد که عربستان امیدوار است  که ایران از نتایج این توافق در چارچوب بهبود وضعیت کشور خود استفاده کند.
امکان امتناع ایالت‌های آمریکا از پذیرش توافق هسته‌ای
پایگاه خبری «بردی بیت » در گزارشی اعلام کرد: ایالت‌های آمریکا می‌توانند از پذیرش توافق هسته‌ای با ایران امتناع کنند.
این گزارش می‌افزاید: لزوم برداشته شدن برخی از تحریم‌های مورد توافق در برجام توسط ایالت‌ها و مقامات محلی نیاز به گام‌های دیگری دارد.